Bebeim Geliyor
Annelik Yaklaşımım
Bana göre kadınların hayatı, “anne olmadan önce” ve “anne olduktan sonra” diye ikiye ayrılıyor.
Anne olmadan önce rahat ve hızlı bir hayatın vardı. Eşimle gezmeyi çok sever ve her fırsatı gezerek değerlendirirdik. Kalabalık bir arkadaş grubumuzla gitmediğimiz yer kalmamıştı. Öyle ki arkadaşlarımızda çocuk sahibi olanlar bir zaman sonra bizden ayrılır ve bizler çocuksuz olarak gezmelerimize devam ederdik.
İtiraf ediyorum, çocuklu ortamlarda kalmaya bile tahammül edemezdim. Ağlayan çocuk gördüğümde anneyi suçlar gözlerle bakar, rahatsızlığımı belli ederdim…. Eşimle bana göre çocuksuz hayatta pek alla güzeldi ve böyle devam edebilirdi.
Tabiki evdeki hesap çarşıya uymadı ve bir akşam üzeri 3 kişilik bir aile olacağımızı öğrendik. Artık yeni sıfatlarımız vardı. “Anne” ve “Baba” … yeni bir yolculuk gibiydi heyecan verici ve bir okadar da bilimezliklerin verdiği bir korku vardı.
Rahat bir hamileliğim oldu. Sadece hamilelik şekerim çıktığı için diyet yaptım. 9 kilo ile hamileliğimi bitirmeme faydası oldu.
Hamileliğim boyunca çok kitap okudum sandım ki her şey kitaplarda gizli. O zamanlar bilmiyordum tabi her anne kendi kitabını yazıyormuş:)
Kızımı kucağıma aldığım ilk an itibari ile artık ben bambaşka biri olmuştum. Rahatlıktan çok sorumluluğun verdiği bir kaygı içindeydim. Hiç bir şey kitaplardaki gibi değildi. Kitaplarda hep bir şeyler eksik gibiydi. Ne yapsam olmuyordu. Kaygılarım bitmiyor sürekli daha iyisi olmalı diyordum. Onun için en iyisi olan anne sütü ile başladı kaygılarım. Sadece anne sütü almalıydı mama hayatımızda olmayacaktı. Bu düşünce ile başlarda kendimi çok yıprattım. Az gelen sütüm nedeniyle mama verildikçe vicdan azabı çekiyordum. Ek gıdaya geçene kadarda bu kaygılarım devam etti.
Aslında her şey 1 yaşına kadarmış. Bana göre 1 yaş bebekten çocukluğa geçişin dönüm noktası. Yürümeye başladıkça söylenenlerin aksine ben çok rahatladım. Kızım büyüdükçe kaygılarım azaldı ve yerine eskisi gibi rahatlığım ve sakinliğim geldi. Ben kendim oldukça kızımda daha rahatlar oldu. Ve uyumlu bir şekilde hareket etmeye başladık.
Anneliğimde yaptığım en iyi şey sakinliğim…. sinirli bir yapım yoktur. Bu da annelik ile birleşince kızmayan ve her şeyi konuşarak sabırlı bir anne olmamı sağladı. Büyüklerimin yanlış davranıyorsun, bu çocuk başımıza çıkacak demelerine aldırış etmeden, her seferinde ve hala aynı hizzaya gelip konuşurum kızımla. Onun hayatı keşfetme yolcuğunda benim en büyük görevim ona güven ve sevgi ortam yaratmak…
Kızım şuan 3,5 yaşında. Birlikte kitap okumak ve puzzle yapmak en büyük zevkimiz. O büyüyor büyüdükçe özgüvenli, duygularını ifade etme yönü güçlü bir bireye dönüşüyor.
Şimdi ise yeni bir yolculuğun içindeyiz, ben ikinci kez anne olacakken kızım ablalık, kardeşlik duygularını keşfediyor olacak….
Önceden çocuklu ortamlardan kaçan ben şimdi kendi çocuklarım dışında tüm çocuklara annelik edebilecek şevkati içimde barındırır oldum. Tek dileğim dünyadaki tüm çocuklarım mutlu ve sağlıklı bir hayatı olması….
Sevgiyle kalın.
http://my.mynet.com/hamilelikteben?service=annecocuk
Canay Bahşi Ilgın
