Annelik Yaklaşımım

112

Geçtiğimiz akşam Gün yayıncılıktan yayınlanmış olan ”Aile sorunlarına mucize çözümler” kitabı okurken aklıma geldi.Benim annelik yaklaşımım nasl diye düşünmeye başladım.Bu kitapta aile yaklaşımınızı gözden geçirmenize yardımcı oluyor. Kitapta önerdiği Not defteri tutmayı, yapmaya başladım. Benim çok hoşuma gitti. İçeriği kitabı okudukça genişliyor. Tavsiye ederim. Farkındalığınız artıyor.

114

Ben Altuğ doğmadan önce de heyecanlı, hızlı konuşana ve hareketli , kızdığımı hemen farkettirmeyen , biriktiren fakat saçma sapan bir durumda patlayan biriyim. Empati yapma gücüm sanırım mesleğimin etkisiyle fazladır. Az yorulan, sabretmeye öğrenmeyi isteyen biriyim.

4 5 6A  2

 

Oğlumun doğumundan önce 2 tane düşük yaşadım. İlkini yaşadığımda algılayamadım. ”Bu benim başıma nasıl geliyor?” diye çok uzun düşündüm. Diğer annelerin nasıl geliyorsa benim de başıma gelebilirim öğrenmem vakit aldı. Sonra ardından bir tane daha düşük olunca çok yıkıldım. Üzerine kürtaj olmuştum. Kaybettiğim bebeğimin kız olduğunu öğrenmek de ayrı bir yıkım yarattı bende. Sonra Altuğ’a hamile kaldım. Tüm hamileliğim boyuna sürekli kanamalarım oldu. Bu nedenle de hamileliğime hiç sahip çıkmadım. Her an bebeğimi kaybedeceğim korkusuyla 33. haftada erken doğumla oğluma kavuştum. Doğumum da travmatikti, maalesef. Altuğ’unun kalp atışını duymadan doğuma girdim. Kaybettiğimi düşünüyordum. Genel anestezi için doktorum ben buradayım, bana güven demesi ile kendimi bıraktım. Sevgili Prof. Dr. Bülent Baysal’ a ömür boyu minnet duyacağım. Oğlumu sağlıkla kucağıma kavuşturdu.Hocama minnettarım. Bizimle birlikte endişelendi, bizle sevindi. Yüzündeki ifadeden ne olduğunu anlıyordum. Allahıma çok şükür ki  Altuğ’u bize kavuşturdu.

Karmaşık bir hamilelik ve zor bir doğum sonunda tabii ki Lohusalık depresyonunu dibinde yaşadım. Atlatmam için doğum öncesi iş hayatıma hızlı bir dönüş çok yardımcı oldum.Oğlum 33. haftada doğması nedeniyle emme refleksi henüz gelmemişti. Onun emmeyi öğrenmesi benim emzirmeyi öğrenmem yaklaşık 30-35 günü aldı. Artık emmeyi öğrenen bir bebişti, Altuğ. Emmediği dönemde bu işi beceremediğim için kendimi çok suçluyordum. Ben Emzirme Danışmanıydım. Nasışl oluyor da emziremiyordum? Bu psikolojiden çıkmadan sütüm artmadı, bebeğime yetmedi. Ne zaman teslim oldum. Tamam mama da vereceim dedim. Artık bebeğim aç kalmasın, diye düşünmeye başladığımda sütümün her geçen gün arttığını gördüm. Bu süreçte oğluma olan inancımı hiç kaybetmedim. O çok güçlü bir bebek ve emecek.Evet 35 günde sonra Altuğ sadece emmeye başladı. Gün içinde tek öğün mama veriyordum. Ondan ben vazgeçemiyordum. Sanki onu almazsa kilo alamayacak diye saçma bir düşünceye kapıldım. Bu süreçte çocuk doktorumuz Dr. Zermine Büyükkeçeciler hakkını asla ödeyemem. Bıkmadan usanmadan sorularımı cevapladı. Neredeyse ilk 2 ay her gün muayenesindeydik:))

8 14 109

Oğlum artık yavaş yavaş büyüyordu. Ben endişeli, bir anneydim. Halen de endişe düzeyim iyi seviyededir:)) Altuğ sakin bir bebekti. Sıkıntısı olmadan ağlamazdı. Uyku sorunumuz hiç olmadı. Biraz iştahsız olsa da her ay güzle kilo da alıyordu. Artık ben rahatlamaya başladım.

Ama her geçiş dönemlerinde endişelerim tekrar canlanır. Ama artık sabretmeyi, kaygılarımla başetmeyi öğrendim. Çocuk bu konuda beni iyi terbiye etti. Hızlılığım yine devam etse de , nefes alıp bir durmayı öğrendim. Aralarda pedagog ve psikologlardan destek aldım. En büyük korkum oğluma yanlış davranmaktı. Bu konuda eşim benden çok daha iyi durumda. Şimdilerde artık bunu da aştım. Hepimiz yanlışlar yapa yapa öğrendiğimiz için çocuğum da yanlış yapacak:) Endişeli , kaygılı olsam da aşırı kontrolcü hiç bir zaman olmadım. Gerektiği kadar:)

13062015_10154141188733970_4604783388463063894_n 13096365_10154143592923970_6259454259611667041_n

Artık Altuğ 6 yaşında:) Birlikte çok güzel vakit geçirebiliyoruz. Her akşam uyumadan önce 1 saat baş başa tv, ıpad olmadan vakit geçiririz. Mutlaka sohbet ederiz. Çok geveze annesi gibi:) Hayal gücü güçlü, sosyal, lider olmayı seven bir çocuk. Kitap okumak ve kitabın konusu üzerine sohbet etmeyi çok seviyor. Şimdilerde uzun bir çocuk romanı okuyoruz. Her akşam birkaç sayfa okuyoruz. Ertesi akşam nerede kaldığımızı konuşup, devamını okuyorum. Bu şimdilerde bizim için heyecanlı bir durum.

Umarım oğlum, ömrün boyunca hayalleri olan, heyecanlı ve mutlu bir çocuk olursun:)

 

Benim anneliğim kısa bu !! YA sizin nasıl? Benimle paylaşmak ister misiniz? İsterseniz bebeimgeliyor@gmail.com email atarsanız sitemde yayınlarım. Yazı gönderen annelere de minik bir süprizim de olacak..

 

 

 

Check Also

Onkim ile Bebeğe Hazırlanıyoruz!

  Onkim ile Bebeğe Hazırlanıyoruz! Keyifli ve heyecanlı bir dönemin başındayken merak ettiğiniz ve belki …

One comment

  1. Esra hanım merhaba şuan saat 02.54. Oğlum süt için uyandı ve tesadüfen onu uyuturken yazınızı okudum gözyaşlarımı tutamadım. Oğlum canımın parçası 15 ay önce yuvamıza katıldı şükürler. İlk hamilelik maceram deli gibi bir koşturmacanın arasında davetsiz olarak gelmişti. Sanırım hem bundan hemde hamilelik konusunda cahillikten olsa gerek onu çok geç farkettim. Sonrası malum adı çoooookkkk soğuk olan o operasyon için gözyaşları ile ameliyathanedeydim. O kadar yoğun bir tempoyla çalışıyordum o kadar saçma sapan şeylerle meşgul olmak zorundaydım ki o minicik kavuşamadığım yavrum hayatıma ani bi el freni gibi dur dedi. Durdum… Ama ne durmak… Bitmek bilmeyen ve sanırım nefes aldığım sürece aklıma her geldiğinde bir vicdan azabı olarak kalacak bir durmak… Keşkelerle, soru işaretleriyle geçen yoğun bir depresyonun ardında hayata beni geri çeviren oğlum geldi… İyi ki geldi… Bana annelik neymiş öğretti küçük öğretmenim. Nasıl bi anne miyim? Yoğun bir depresyon sonrası kavuşmakla alakalı belki de ama ilk günlerde delilik boyutunda koruma kollama ile başladım. Hep kaygılı hep korkan. Herşeyden korkan… Nefes alıyor mu? Meme edecek mi? Kilo alacak mı? Aman kulakları düzgün uyusun, Aman kafası düzgün şekil alsın,ya olmazsa bunlar diye diye bide baktım ki tipik bi lohusa depresyonu ile karşı karşıyayım. Ama asla kabul etmiyorum. 15 ay geçti. Korkularla her olması gereken şeyi beklerken ya olmazsa göremezsem diye… Baktım ki ne yaparsam yapayım her çocuk özeldir her çocuk farklı Biraz kendimi sakinleştirmeyi öğrendim. Ama yine de tam da üstesinden gelemedim. Umarım bir gün gerçek anlamda bu durumla baş edebilirim. Hep derler ya annelik bir delilik hali diye Ben de onu dibine kadar yaşıyorum sanırım. Kucak dolusu sevgiler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Sahifa Theme License is not validated, Go to the theme options page to validate the license, You need a single license for each domain name.